இமை இறங்கும் நேரம்
என் விழியின் ஓரம்
மெதுவாக எட்டிப் பார்த்தாள்
இரு கண்களோடு வேர்த்தாள்
காற்றென்னைத் தீண்ட
அவள் கைகளாய் ஆனது
கண்ணீரும் காய்ந்தது
அவள் நினைவுகளோடு
என் உடலும் சாய்ந்தது
விழி சாமரங்கள் சேர
எனக்குள் அவளைத் தேட
காணவில்லை அந்த வெள்ளி நிலவு
ஆதலால்
இன்னமும் தீரவில்லை
இந்த ஏழையின் கனவு.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக